رئیس پژوهشگاه حوزه و دانشگاه عنوان کرد:
امام علی(ع) کارگزاری انتخاب نمی‌کرد که حاصلش فساد عمده باشد
گروه اقتصاد: به گفته نظری، حضرت امیرالمؤمنین(ع) اصلا اجازه نمی‌دادند که فسادی به وجود بیاید که بعدا با آن مبارزه کنند و اگر هم فسادی رخ می‌داد که عمدتا آنقدر جزئی بود که شاید نتوان معنای فساد اقتصادی را بدان اطلاق کرد، خاطیان را به سزای اعمال خود می‌رساندند.
حجت‌الاسلام والمسلمین حسن نظری، رئیس پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، با اشاره به حکم صادره برای مفسد بزرگ اقتصادی در روزهای اخیر درباره دیدگاه اسلام در برخورد با مفسدان اقتصادی اظهار کرد: اسلام بر این نکته تأکید دارد که وقتی قصد دارید بیت‌المال و مال دولت را به کسی واگذار کنید، ابتدا باید از وی سندی دریافت کنید که بعدا راهی برای فرار و پدیدآمدن فساد اقتصادی به وجود نیاید؛ بنابراین در ماجرای اخیر، کسی مقصر است که نفت را در اختیار این شخص قرار داده اما سندی از وی دریافت نکرده است.
ریشه‌های شکل‌گیری مفاسد اقتصادی
وی ادامه داد: وقتی دو فاسد دست به دست هم می‌دهند، چنین فسادهایی را هم به مردم تحمیل خواهند کرد و نتیجه‌اش این می‌شود که بیت‌المال و حق مردم یک کشور هشتاد میلیونی که مردم بی‌نوای بسیاری دارد ضایع می‌شود و این امر از منظر قرآن و دین مبین اسلام بسیار ناپسند و دارای آثار ناگوار است.
رئیس پژوهشگاه حوزه و دانشگاه تأکید کرد: اگر بخواهیم حرف حق بزنیم، باید این مسئله را مورد توجه قرار دهیم که وقتی در دوره‌ای، هفتصد میلیارد دلار درآمد نفتی حاصل شد اما نتیجه‌اش 7 میلیون بیکار و تورم 34 درصدی بود، بنابراین در چنین وضعیتی قطعا با این مفاسد کلان هم روبرو خواهیم شد.
سیره امیرالمؤمنین(ع) در برخورد با مفسدان اقتصادی
نظری ادامه داد: دین مبین اسلام هم درباره مبارزه با مفاسد اقتصادی همین را می‌گوید. حال باید پرسید که وقتی نمی‌توانستید اقتصاد را اداره کنید چرا اداره آن را بر عهده گرفتید. در چنین شرایطی است که امثال شهرام جزایری و زنجانی پدید می‌آیند و از این افراد هم نباید انتظار عودت دادن بیت‌المال را داشته باشیم.
رئیس پژوهشگاه حوزه و دانشگاه در پاسخ به پرسشی درباره سیره حضرت علی(ع) در برخورد با مفسدان اقتصادی اظهار کرد: ابتدا باید گفت که اساسا علی ابن ابی‌طالب(ع)، بیت‌المال را به کسی نمی‌سپردند که بعدا با آن شخص دچار چالش شوند تا معلوم شود چه کسی مقصر است یا چگونه باید اموال را بازگرداند و چگونه وی را مجازات کرد.
آسیب‌های فساد اقتصادی
وی افزود: حضرت امیرالمؤمنین(ع) اصلا اجازه نمی‌دادند که فسادی به وجود بیاید که بعدا با آن مبارزه کنند و اگر هم فسادی رخ می‌داد که عمدتا آنقدر جزئی بود که شاید نتوان معنای فساد اقتصادی را بدان اطلاق کرد، خاطیان را به سزای اعمال خود می‌رساندند. البته در آن زمانه، فسادی در حد سه هزار میلیارد رخ نمی‌داد بلکه فساد در حد چند کیلیو خرما بود که ایشان از همین هم ممانعت می‌کردند.
رئیس پژوهشگاه حوزه و دانشگاه در پاسخ به این پرسش که این مفاسد اقتصادی، چه آسیب‌هایی به بار می‌آورد؟ اظهار کرد: مهمترین آسیب این پدیده، فقر اقتصادی برای عامه مردم است. همچنین چنین مفاسد کلانی، اعتماد را در جامعه از میان می برد و در این صورت جایی برای رقابت سالم اقتصادی هم باقی نمی‌ماند.
ریشه‌های شکل‌گیری مفاسد اقتصادی
وی ادامه داد: وقتی دو فاسد دست به دست هم می‌دهند، چنین فسادهایی را هم به مردم تحمیل خواهند کرد و نتیجه‌اش این می‌شود که بیت‌المال و حق مردم یک کشور هشتاد میلیونی که مردم بی‌نوای بسیاری دارد ضایع می‌شود و این امر از منظر قرآن و دین مبین اسلام بسیار ناپسند و دارای آثار ناگوار است.
رئیس پژوهشگاه حوزه و دانشگاه تأکید کرد: اگر بخواهیم حرف حق بزنیم، باید این مسئله را مورد توجه قرار دهیم که وقتی در دوره‌ای، هفتصد میلیارد دلار درآمد نفتی حاصل شد اما نتیجه‌اش 7 میلیون بیکار و تورم 34 درصدی بود، بنابراین در چنین وضعیتی قطعا با این مفاسد کلان هم روبرو خواهیم شد.
سیره امیرالمؤمنین(ع) در برخورد با مفسدان اقتصادی
نظری ادامه داد: دین مبین اسلام هم درباره مبارزه با مفاسد اقتصادی همین را می‌گوید. حال باید پرسید که وقتی نمی‌توانستید اقتصاد را اداره کنید چرا اداره آن را بر عهده گرفتید. در چنین شرایطی است که امثال شهرام جزایری و زنجانی پدید می‌آیند و از این افراد هم نباید انتظار عودت دادن بیت‌المال را داشته باشیم.
رئیس پژوهشگاه حوزه و دانشگاه در پاسخ به پرسشی درباره سیره حضرت علی(ع) در برخورد با مفسدان اقتصادی اظهار کرد: ابتدا باید گفت که اساسا علی ابن ابی‌طالب(ع)، بیت‌المال را به کسی نمی‌سپردند که بعدا با آن شخص دچار چالش شوند تا معلوم شود چه کسی مقصر است یا چگونه باید اموال را بازگرداند و چگونه وی را مجازات کرد.
آسیب‌های فساد اقتصادی
وی افزود: حضرت امیرالمؤمنین(ع) اصلا اجازه نمی‌دادند که فسادی به وجود بیاید که بعدا با آن مبارزه کنند و اگر هم فسادی رخ می‌داد که عمدتا آنقدر جزئی بود که شاید نتوان معنای فساد اقتصادی را بدان اطلاق کرد، خاطیان را به سزای اعمال خود می‌رساندند. البته در آن زمانه، فسادی در حد سه هزار میلیارد رخ نمی‌داد بلکه فساد در حد چند کیلیو خرما بود که ایشان از همین هم ممانعت می‌کردند.
رئیس پژوهشگاه حوزه و دانشگاه در پاسخ به این پرسش که این مفاسد اقتصادی، چه آسیب‌هایی به بار می‌آورد؟ اظهار کرد: مهمترین آسیب این پدیده، فقر اقتصادی برای عامه مردم است. همچنین چنین مفاسد کلانی، اعتماد را در جامعه از میان می برد و در این صورت جایی برای رقابت سالم اقتصادی هم باقی نمی‌ماند.
مطالب مرتبط
