وی اصلیترین الگوهای تربیتی را والدین، آموزگاران، گروه همسالان، هنجار فرستان و گروههای مرجع خواند و گفت: با انتقال آموزهها، حرکتی رفتاری شکل نمیگیرد بلکه این اعمال والدین است که بر فرزندان تأثیرگذار بوده و از سوی آنان نیز مورد تکرار قرار میگیرد. والدین باید ابتدا خود به خصایص اخلاقی و رفتارهای معنوی آراسته باشند تا بتوانند فرزندان خود را نیز به این مسیر دعوت کنند.
ابهری ادامه داد: والدین زمانی میتوانند فرزندان خود را به سمت عمل به آموزههای دینی ترغیب کنند که خداپرستی و ایمان در تمامی رفتار و حالات ایشان هویدا باشد. آموزش دینی به تنهایی مؤثر نیست بلکه آنچه میتواند در این میان تأثیرگذار باشد تربیت دینی نشأت گرفته از رفتار است. فرزندان به صورت ناخودآگاه در حال الگوگیری از والدین خود به سبب رفتارهایی که از خود بروز میدهند هستند پس برای تربیت اسلامی آنان نیازی نیست که والدین روشهای خاصی را در برگیرند بلکه در گام نخست رفتارهای روزانه آنان اگر از صمیم قلب با باورهای دینی گره خورده باشد بر قلب و جان فرزندان نیز تأثیر میگذارد.
مدرسه؛ دومین مرکز آموزشی و تربیتی فرزندان
این آسیبشناس مدرسه را دومین مرکز آموزشی و تربیتی فرزندان خواند و گفت: مربیان و آموزگاران معماران شخصیت دانشآموزان هستند و به همین جهت مکمل رفتار والدین محسوب میشوند. سخاوت، دوستی، نوعدوستی، صداقت، فداکاری و ... از جمله خصایصی هستند که با درس و کتاب نمیتوان دنبال کرد بلکه باید در رفتارهای گروههای مرجعی همچون والدین و آموزگاران عملیاتی شود تا برای فرزندان نیز درونی و به رفتار تبدیل شود.
وی مهم ترین آموزهای که مدرسه باید به دنبال آموزشهای والدین دنبال کند را آموزش مهارتهای زندگی برشمرد و عنوان کرد: آموزش و پرورش تنها واژه پرورش را در کنار آموزش یدک میکشد و تبدیل به مرکزی برای انتقال محفوظات به ذهن دانشآموزان شده است.
وی انحراف والدین و مربیان مدرسه را عامل منحرف شدن دو چندان فرزندان و دانشآموزان ارزیابی و عنوان کرد: تأثیری که این گروهها بر فرزندان دارند قابل مقایسه با نهاد دیگری نیست اما نباید از گروههای مرجع که مورد علاقه نوجوانان هستند و قانون گذاران نیز غفلت کرد.
فاصله رفتاری بین والدین و فرزندان
وی در پاسخ به این پرسش که چرا برخی والدین با فرزندانشان به لحاظ عقیدتی فاصله زیادی وجود دارند و از والدین متدین فرزندانی دیده میشود که با احکام و قوانین اسلامی زاویه دارند؟ اظهار کرد: اگرچه والدین باید متخلق به رفتارهای دینی باشند تا بتوانند فرزندان خود را نیز به این راه دعوت کنند اما نحوه دعوت آنان نیز بسیار تأثیرگذار است، چرا که هیچ رفتاری با خشونت و تهدید در فرزندان نهادینه نمیشود.
ابهری ادامه داد: همچنین والدین متدین باید برای متخلق شدن فرزندانشان به مبانی دینی، مهارتهای گزینش مناسب دوست و مهارت نه گفتن را نیز بیاموزند تا زمینههای انحراف آنان را به حداقل برسانند. خانواده زیربنای آموزش فرزند را مهیا میکند و به جامعه میسپارد، بنابراین خانوادهها باید پیشبینیهای لازم برای حضور در اجتماع را نیز برای فرزندان با ارائه آموزشهای لازم داشته باشند.