آیت‌الله خسروشاهی؛ آینه تمام‌نمای فضیلت/ استاد گمنامی را دوست داشت
گروه اندیشه: حجت‌الاسلام شهاب مرادی، از شاگردان آیت‌الله سیدابراهیم خسروشاهی با اشاره به شخصیت کم‌نظیر این عالم جلیل‌القدر، اظهار کرد: سابقه ارادت و آشنایی‌ام با ایشان به 25 سال پیش برمی‌گردد؛ ایشان علی‌رغم فضلشان، از همه گمنام‌تر بود و این گمنامی را دوست داشت.
حجت‌الاسلام والمسلمین شهاب مرادی، از شاگردان عالم جلیل‌القدر آیت‌الله سیدابراهیم خسروشاهی در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، ضمن اشاره به شخصیت کم‌نظیر آیت‌الله خسروشاهی با ابراز اندوه و تأسف از رحلت استاد، اظهار کرد: سابقه آشنایی و ارادتم با ایشان به 25 سال پیش برمی‌گردد؛ هنگامی که ایشان پذیرفتند به محضر ایشان شرفیاب شوم.
وی ادامه داد: در آن ایام ایشان در هیچ حوزه‌ای تدریس نداشتند و کلاس ما در مسجد ایشان و بیشتر در منزلشان، آن هم هر روز، حتی ایام تعطیلی حوزه برگزار می‌شد.
این روحانی نام‌آشنا در توصیف استاد خود گفت: اگر بخواهم وصف حال ایشان را بگویم، آیت‌الله خسروشاهی یک انسان رهای از نفس و شیفته خدا با نگاهی کاملا توحیدی بود.
در مورد آیت‌الله خسروشاهی باید این نکته را در نظر داشت که ایشان بسیار انسان کتومی بود و به هیچ‌وجه اهل حرف زدن و تعریف کردن در مورد خودشان نبود. در تمام سال‌هایی که با ایشان انس داشتم، گاهی از نکاتی که در خلال مباحث می‌فرمود، متوجه می‌شدم ایشان درس خارج آیت‌الله بروجردی(ره) را شرکت می‌کرده است و یا از محضر سایر علما و بزرگان فقه و عرفان بهره برده و به وضوح آینه‌ای از اساتید بزرگ اخلاق و عرفان بود.
این مبلغ معارف اسلامی افزود: دغدغه دین و دین‌داری نمود بارزی در ایشان داشت. دلدادگی به اهل بیت(ع)، توجه به توسل و توصیه به روضه از ویژگی‌های بارز او بود. این استاد بزرگوار، بسیار مهربان و دلسوز بود. اگر احساس می‌کرد طلبه‌ای به علم ایشان نیاز دارد و حاضر است وقت بگذارد، با تمام مشکلاتشان و کهولت سن، با تواضع بسیار و بدون منت و کوچک‌ترین توقع، وقت می‌گذاشت.
وی با یادآوری خاطره‌ای از کلاس درس ایشان، به ویژگی دیگر آیت‌الله خسروشاهی اشاره کرد و گفت: روحیه همیشگی ایشان این بود که بسیار بی‌تکلف بود. در اوایل جوانی که شاگرد ایشان بودم، بارها برایم پیش آمد که برای درس به محضرشان می‌رفتم و استاد در بستر بیماری بود و در همان حال کلاس درس برپا می‌شد و ما عبارات را می‌خواندیم و ایشان شرح می‌داد و هیچ‌گاه نشنیدیم ایشان بگویند: «من بیمارم پس کلاس تعطیل است».
شاگرد آیت‌الله خسروشاهی در خصوص رهایی از قید تعلقات و عناوین ایشان با یادآوری خاطره‌ای گفت: شاید بزرگ‌ترین افتخار علمی برای یک طلبه فاضل این است که مجتهد شود، اما جالب است بدانید که ایشان یک‌بار به من گفت تمام اجازات اجتهادی که از فقها و مراجع داشته را برای فرار از تعلقات پاره کرد و به نهری ریخته است.
وی افزود: ایشان از مبارزان قبل از انقلاب اسلامی و عشق و ارادتشان به امام(ره) مثال زدنی بود. خاطرات بسیاری از انس با امام(ره) داشت و در جلسات اخلاق و درس خارج خصوصی حضرت امام(ره) که در منزل تشکیل می‌شد، شرکت می‌کرد و از شاگردان قدیمی و برجسته ایشان بود. ایشان همچنین علاقه زیادی به رهبر معظم انقلاب اسلامی داشت.
حجت‌الاسلام مرادی در خصوص شاگردی آیت‌الله خسروشاهی در محضر علامه طباطبایی(ره) گفت: ایشان از قدیمی‌ترین شاگردان علامه طباطبایی(ره) بود، حتی خیلی از شاگردان علامه را ایشان معرفی کردند و در بین شاگردان حضرت امام(ره) و علامه، ایشان علی‌رغم فضلشان، از همه گمنام‌تر بود و این گمنامی را دوست داشت.
