زیبایی‌های توبه از منظر قرآن

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از زنجان، لفظ توبه را بارها شنیده‌ایم. اینکه خدای متعال از در لطف و مهربانی خود همواره منتظر افراد است که آنها را ببخشد و رحمت خود را نثار فرد تواب کند.

اینکه فرد از راه گناه بازگشته و در مسیر توبه قرار گیرد نیاز به پیش‌شرط‌هایی دارد، اینکه قلبا از گناه پشیمان شده و تصمیم به ترک آن بگیرد، آنهم وقتی شیطان با هزار رنگ و لعاب گناه را در نظر گناهکاز شیرین و زیبا جلوه می‌دهد.

خدای متعال با روانشناسی دقیق خود بار دیگر خود را دوستدار فرد تواب معرفی کرده تا گناهکار روی بازگشت به محضر الهی را داشته باشد و بیش از این در منجلاب گناه فرو نرود.

در آیه ۹۰ از سوره مبارکه هود می‌خوانیم: «و اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ إِنَّ رَبِّی رَحِیمٌ وَدُودٌ»؛ «و از پروردگار خود آمرزش بخواهيد سپس به درگاه او توبه كنيد كه پروردگار من مهربان و دوستدار [بندگان] است و از پروردگار خود آمرزش بخواهيد سپس به درگاه او توبه كنيد كه پروردگار من مهربان و دوستدار [بندگان] است».

به صورت اختصار در تفسیر این آیه شریفه می‌توان به این موارد اشاره کرد: باید در کنار هشدار و اخطار به مخالفان، راه بازگشت و اصلاح را نیز به آنها ارائه داد. «اِسْتَغْفِرُوا...».

طلب آمرزش و دوری از گناه، مقدّمه بازگشت به راه حقّ است. «اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ...».

اگر استغفار و توبه کنیم، از جانب پروردگارمان جواب مثبت می‌شنویم. «اِسْتَغْفِرُوا... إِنَّ رَبِّی رَحِیمٌ وَدُودٌ ».

خداوند را آن گونه معرّفی کنیم که عشق بازگشت به سوی او آسان شود. «إِنَّ رَبِّی رَحِیمٌ وَدُودٌ».

رحمت خدا لحظه‌ای نیست، بلکه استمرار دارد و دارای آثار وبرکات زیادی است. «إِنَّ رَبِّی رَحِیمٌ» (علاوه بر جمله اسمیّه، «رَحِیمٌ» صیغه مبالغه است).

خداوند نه تنها توبه‌پذیر است، بلکه توبه کننده را دوست دارد. «وَدُودٌ».