مائده ادیبزاده، داور و استاد برجسته قرآن کریم در گفتوگو با ایکنا از قم، گفت: رواج حفظ قرآن در کشور بسیار مهم و ضروری است و برخلاف کسانی که این بحث را غیرالزامی میدانند باید گفت که تجربه ثابت کرده رواج حفظ در جامعه به رواج معروف و خیر در جامعه منجر شده است.
وی با بیان اینکه توسعه بحث حفظ در کشور نیازمند آموزش است و به نظر من هزینه چندانی هم ندارد، اظهار کرد: نباید به دلیل هزینهبر بودن طرحهای بزرگ فرهنگی از اجرای بهتر آنها گذشت؛ به نظر من یکی از مهمترین راهکارهای حفظ جوانان در این روزگاری که پر از هجمه فرهنگی است، توسعه حفظ قرآن در میان اعضای خانواده است.
کمترین آسیب اجتماعی در خانوادههای قرآنی
این کارشناس و داور حفظ قرآن بیان کرد: تجربیات خانوادههایی که با برنامههای خانوادگی حفظ و معارف قرآن رشد کردهاند، ثابت میکند که کمترین میزان بروز آسیبهای اجتماعی بین این خانوادهها است زیرا این خانوادهها با روابط دینی و قرآنی از هم مراقبت میکنند و مشوق هم هستند تا بتوانند این مسیر را طی کنند.
وی گفت: خانوادهها میتوانند با برگزاری محافل و مسابقات کوچک درون خانوادگی مثلاً در خصوص حفظ سور کوچک قرآن و حفظ جزء سی قرآن کریم محافل خود را با نور قرآن گرم کنند و لحظات فرحبخشی را برای کودکان فراهم کنند.
این مربی قرآن اظهار کرد: روزگاری در این کشور افرادی چون استاد فومنی، بنای حفظ قرآن را گذاشت و با سبک جدیدی که استاد پرهیزکار در این بخش ایجاد کرد و ظهور نونهالان قرآنی و تشویقهای رهبر انقلاب این کشور از یک کشور فقیر در زمینه حفظ قرآن به محور جهان اسلام مبدل شد و خوشبختانه موفقیتهای بسیاری را کسب کرده است که باید این عرصه تداوم یابد.
وی گفت: در این عرصه باید به مسائل مختلفی توجه کرد که یکی از آنها جلوگیری از شرطی شدن حافظان نوجوان است؛ یکی از عوامل مهمی که باعث میشود قاریان و حافظان در بزرگسالی کمی از روحیه قرآنی فاصله بگیرند و به نوعی مادیات در زندگی آنها راه یابد، همین مسئله شرطی شدن است.
پرهیز از ایجاد توقعات مادی در کودکان
ادیبزاده افزود: وقتی از کودکی به یک قاری و حافظ خوب برای حضور در مراسم جوایز کلان داده شود او نیز تصور میکند که باید ممر زندگی خود را از همین مسیر انتخاب کند و سپس روحیه توقع داشتن در مقابل اجرای برنامه در او شکل میگیرد و متأسفانه منجر به چالشهایی می شود که امروز در برخی وجود دارد.
این استاد قرآن بیان کرد: نکته دیگر این است که والدین باید توجه داشته باشند که به هیچ وجه حفظ قرآن اجباری نباشد؛ یعنی قرار نیست که همه کودکان حتما حافظ باشند زیرا اگر به زور این کار را انجام دهیم در آینده مشکلات دیگری ایجاد میشود.
ادیبزاده اظهار کرد: در یک خانه ممکن است یک کودک به خواندن و حفظ قرآن علاقهمند باشد و یک کودک دیگر چنین نباشد؛ این گرایش نیز کاملاً در رفتار کودک و نوجوان مشخص میشود و نیازی به کنکاش خاصی نیز نیست زیرا کاملا با قرآنخوانی پدر و مادر همراهی دارد و این رفتار مشخص میکند که گرایش چنین کاری نیز در او وجود دارد.
وی گفت: همین کودکان نیز باید به شکلی تربیت و رشد یابند که شرطی نشوند؛ یعنی نباید با جوایز کلان آنها را تشویق کنیم؛ باید انگیزههای آنها را به شکلی سوق داد که منجر به تغییر رفتار نشود.
این داور قرآن اظهار کرد: یکی از اشتباهاتی که حتما باید در کشور مرتفع شود برگزاری مسابقات بدون برنامه از طرف ارگانهای مختلف است؛ اکثر دستگاهها در کشور اقدام به برگزاری مسابقات مختلف میکنند که متأسفانه هیچ برنامه آموزشی قبل و بعد از برگزاری مسابقات ندارند؛ به همین دلیل خیلی از قاریان و حافظان ضعفهای خود را متوجه نشده و مرتفع نمیکنند.
انتهای پیام