حجتالاسلام مهدی ذاکری، کارشناس مذهبی و استاد حوزه علمیه، در گفتوگو با
ایکنا از خراسانرضوی، درخصوص حلول ماه مبارک رمضان و فضیلتهای این ماه اظهار کرد: ماه رمضان از بهترین ماههای خداوند است. اگر بخواهیم 12 ماه سال را به منزله یک کوهستان به حساب آوریم، 3 ماه رجب، شعبان و رمضان در اوج قرار دارند و میان این 3 ماه، ماه مبارک رمضان، قله این منطقه کوهستانی است و اوج کمالات و فضائل را دارد.
وی ادامه داد: آغاز سال آبی برای کشاورزان ماه مهر، برای ایرانیان، اولین روز از فروردینماه، برای مسیحیان تولد حضرت مسیح(ع) در دیماه و... و همچنین آغاز سال بندگی برای بندگان خداوند، ماه رمضان است که ویژگیهای فراوانی دارد اما آن چیزی که باعث شد این ماه نسبت به ماههای دیگر برتری یابد، آن چیزی است که قرآن در آیه 85 سوره بقره که میفرماید «شَهْرُ رَمَضانَ الَّذی أُنْزِلَ فیهِ الْقُرْآنُ» از آن یاد میکند. به این معنا که این برتری، اهمیت و جایگاه به واسطه نزول قرآن است.
ذاکری بیان کرد: در این ماه اعمال زیادی را میتوان انجام داد اما از همه بالاتر، قرائت و انس با قرآن، تدبر، عمل به دستورات، تصمیم برای نردیکی به قرآن و همچنین تفکر در آیات الهی است. در این میان، اگر بر فرض محال قرار بود خداوند مجسم شود، به شکل قرآن درمیآمد چرا که قرآن بسیار ویژه، خاص و پرفضیلت است.
این استاد حوزه علمیه با بیان اینکه قرآن، ظرف زمان نزول خود که ماه رمضان است را تبدیل به بهترین ایام میکند، خاطرنشان کرد: همانطور که در احادیث به چشم میخورد، پیامبر(ص) در آخرین جمعه ماه شعبان خطبه «شعبانیه» را ایراد کردند که «اى مردم! ماه خدا همراه با بركت و رحمت و آمرزش به سوى شما آمده است. اين ماه نزد خداوند بهترين ماه و روزهاى آن بهترين روزها، شبهاى آن بهترين شبها و لحظههاى آن بهترين لحظههاست. اين ماهى است كه شما به ميهمانى پروردگار دعوت شده و از اهل كرامت خداوند قرار داده شدهايد. نَفَسهاى شما در اين ماه تسبيح، خوابتان عبادت، اعمالتان مورد قبول و دعاى شما مستجاب است».
وی بیان کرد: همانند این ماه، ماهی وجود ندارد و بر همین اساس سفارششدهترین کار در ماه مبارک رمضان، انس با قرآن یا قرائت آن است اما تلاوتی که همراه با تدبر باشد، پاداش و آثار فراوانی دارد. همانطور که در قرآنکریم داریم «خیری در تلاوت قرآن نیست که شما نیاندیشید». البته نباید تصور کردن قرائت صرف قرآن آثار و برکاتی ندارد اما به اندازه تلاوت همراه با تدبر نیست.
ذاکری افزود: امام رضا(ع) در کل سال، در هر 3 روز قرآنکریم را ختم میکرد و میفرمود «اگر بخواهم میتوانم سریعتر نیز قرآن را ختم کنم اما در هر آیهای که میخوانم تدبر میکنم». بر همین اساس جای دارد مؤمنان هم قرائت همراه با تدبر داشته باشند و پایه این تدبر آن است که ترجمه قرآن را بدانند و عملی شدن تدبر در قرآن منجر به صله رحم، نیکی به پدر و مادر، نماز اول وقت، روزهداری، مستحکمتر شدن آداب اجتماعی و... میشود.
این کارشناس مذهبی با بیان اینکه امام محمدباقر(ع) میفرماید «برای هر چیزی بهاری است و بهار قرآن ماه رمضان است»، تصریح کرد: طبیعی است برخی کارها باید در زمان روزهداری بیشتر مراعات شود. بر همین اساس در مورد روزهداری 9 چیز در رسالههای فقهی و توضیحالمسائل مانند خوردن، آشامیدن، دروغ بستن به خداوند و پیغمبر(ص) و... بیان شده است که از لحاظ فقه در صورت انجام، روزه افراد را باطل میکند. در این میان اما برخی کارها مانند نگاه شهوتآلود، با خشم فریاد زدن، خنده با قهقهه، انجام معامله حرام، دروغ گفتن، کمفروشی باعث باطل شدن فقهی روزه نمیشود اما آثار معنوی و پاداش روزه را بسیار کم میکند و یا حتی از بین میبرد. انسان نه تنها باید آن 9 مورد بلکه هر آنچه که موجب نافرمانی خدا میشود را ترک گوید.
هدفگذاری باید برپایه روزه «خاصالخاص» باشد
این استاد حوزه علمیه بیان کرد: در این خصوص باید گفت، روزه «عوام» نخوردن و نیاشامیدن، روزه «خواص» روزه بودن اعضا و جوارح و روزه «خاصالخاص» برای اولیای خداوند است که حتی فکر گناه هم نمیکنند؛ به این معنا که نه تنها از کردکار پاک بلکه از پندار الهی نیز برخوردار هستند. هدفگذاری ما نیز باید برپایه روزه خاصالخاص باشد تا شاید اندکی بتوانیم از آثار و برکات این نوع روزه بهرهمند شویم.
ذاکری افزود: در این صورت است که ما دیگر نباید در جامعه اسلامی گناهی مشاهده کنیم و یا نافرمانی ببینیم؛ کمااینکه در کشورهای اسلامی آمار جرم و فساد در این ماه به شکل معناداری کاهش مییابد و در مقایسه با دیگر ماههای سال، شاهد تعداد بزههای اجتماعی کمتری هستیم. با توجه به اینکه برخی نیز روزه نمیگیرند اما جو حاکم در جامعه جوی است که میل به گناه نسبت به سایر ماهها در آن کمتر میشود. بخشی از این موضوع به این دلیل است که وقتی بدن انسان گرسنه باشد، میل بیشتری به خداوند دارد.
وی با بیان اینکه علاوه بر اینکه روزه در همه ادیان وجود داشته و در حال حاضر در برخی ادیان نسخ و تحریف شده است، بیان کرد: کسانی که بیمار و یا مسافر هستند و یا مساله شرعی دارند، نباید در انظار غذا بخورند و تظاهر به روزهخواری کنند؛ با اینکه حق این کار را دارند.
روزهخواری، باعث سست شدن ایمان در جامعه میشود
این کارشناس حوزه علمیه افزود: درخصوص آن دسته از افرادی که از روی ولنگاری روزه نمیگیرند نیز باید گفت گناه روزهخواری علنی و تظاهر به آن، از گناه روزه خوردن بیشتر است. این امر در جامعه منجر به سست شدن ایمان میشود و قبح روزهداری و حکم خداوند را میریزد.
این استاد حوزه علمیه تصریح کرد: «لا اکره فی دین» به معنای اکراه در پذیرش دینی و اعتقادات به دین، نه در معنای عمل به دین است. بنابراین اگر کسی بگوید من نمیخواهم نماز بخوانم و یا روزه بگیرم، در اینجا باید تابع قوانین اسلامی و شرعی باشد چرا که محیط باید محیطی امن برای روزهداران و بندگان و همچنین محیطی ناامن برای کسانی که تخطی میکنند، باشد. اگر آن عقیده و باور خلاف جامعه اسلامی بروز داده شود، اینجاست که حاکم شرع وارد میشود.
ذاکری با بیان اینکه برخورد قهری و تنشی با روزهداران جوابگو نخواهد بود، بیان کرد: در این خصوص گفته میشود دعوتکننده مردم به غیر از زبانتان بلکه با اعمال، رفتار، سخنان باشید چرا که برخی تمایل دارند بدانند فسلفه علمی یک عمل در دین چیست و یا از چه آثار علمی و ابعاد اجتماعی برخوردار است؟ بر همین اساس میتوان با به دست آوردن مذاق افراد، همچنین متناسب با روحیات آنها، با زبان آرام این کار را انجام داد. یقینا آشنا کردن اشخاصی که تمایلی به روزداری ندارد، با افرادی که میتوانند در این راه الگوی مناسب و مطلوبی باشند، بسیار حائز اهمیت خواهد بود.
انتهای پیام