دلیل فقهی و حرمت اخلاقی در بردن نام حضرت مهدی(عج)

به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، حجت‌الاسلام محمدجواد سید آبادی، استاد مرکز تخصصی مهدویت مشهد، شامگاه گذشته 25 اردیبهشت‌ماه در نشست تخصصی «امام مهدی(عج) در قرآن» که در حاشیه چهاردهمین نمایشگاه بین‌المللی قرآن و عترت مشهد برگزار شد، اظهار کرد: 500 آیه تفسیری، تعمیمی، تعبیری و تطبیقی در قرآن کریم داریم که به امامت حضرت مهدی(عج) اشاره می‌کند.
وی افزود: آیه 59 سوره نساء نیز از جمله آیاتی است که هم مسئله امامت خاصه و هم مسئله امامت عامه را مطرح می‌کند و بسیاری از آیات را هم که همه ما با آن آشنایی داریم مانند آیه «بَقِیَّةُ اللّهِ خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ» که از جمله آیات تعمیمی است که یکی از القاب حضرت(ع) نیز در این آیه آمده است.
این استاد حوزه عنوان کرد: این آیه، آیه تفسیری نیست که برای خود حضرت آمده باشد، در واقع آیه برای قوم شعیب و برای معاملات اقتصادی که انجام می‌دادند و سودی که می‎بردند نازل شده است، گفتند که «این باقی مانده سودش برای شما خیر است». اما ائمه این آیه را تعمیم دادند به امام عصر و فرمودند: «چه باقی مانده‌ای بهتر از امام عصر برای مومنان، شیعیان و اهل زمین؟» آیه دیگر نیز آیه «وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَي الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ» است.
استاد مرکز تخصصی مهدویت مشهد در تشریح امامت خاصه حضرت مهدی(عج) گفت: وقتی خاتم الانبیاء(ص) می‌خواستند نام حضرت مهدی(عج) را بیاورند نام تک تک ائمه را می‎آوردند اما به نام امام حسن عسگری(ع) که رسیدند سپس با کنایه صحبت کردند و نگفتند محمد ابن علی، بلکه فرموردن آنکس که همنام من و هم کنیه من است.
سیدآبادی در خصوص چرایی اینکه بردن نام حضرت مهدی(عج) جایز نیست، بیان کرد: دو دسته روایات داریم که یک دسته صریحا نام حضرت را می‌آورند و دسته‌ای دیگر با کنایه نام ایشان را بیان می‌کنند. یک دسته از آیات بردن نام حضرت را جایز نمی‌شمارند اما برخی از روایات منعی در این موضوع ندارند.

شیوه امام حسن عسگری(ع) برای معرفی امام عصر(عج)
وی اظهار کرد: «عقیقه» یکی از تأکیدات دین اسلام است که حتی اگر پدر و مادر وسعت مالی نداشتند فرد می‌تواند در بزرگسالی خود را عقیقه کند و به این امر توصیه شده است، لذا وقتی وجود مقدس حضرت مهدی(عج) متولد شد، امام حسن عسگری حضرت را عقیقه کردند و در برخی روایات داریم که حضرت برای ایشان 300 گوسفند قربانی کردند.
سیدآبادی گفت: از آنجا که امر ولایت حضرت مهدی(عج( مخفی بود و امکان علنی شدن وجود نداشت، لذا این بهترین راه بود تا حضرت در بین شیعیان معرفی شوند. روایت شده که حضرت گوشت قربانی را برای شیعیان می‌فرستادند و به فرستنده می‌فرمودند: «بگو این گوشت عقیقه فرزند امام حسن عسگری(ع) به نام محمد است.» لذا خود امام حسن عسگری(ع) با صراحت اسم حضرت مهدی (عج) را آورده‌اند که این نیز از همان دست آیات روایی را شامل می‎شود که با صراخت اسم حضرت آمده است.
وی اظهار کرد: در این خصوص با یک مثال می‌توان این مسئله را تبیین کرد. اگر ما بخواهیم نام یکی از بزرگان و علمای اعلا را ببریم آیا فرد را با نام کوچک خطاب می‌کنیم؟ البته که اینطور نیست. لذا خطاب کردن وجود مقدس امام عصر(عج) که ولی خدا هستند با نام ایشان به لحاظ حرمت اخلاقی جایز نیست .
سیدآبادی اضافه کرد :حضرت مهدی(عج) دارای 182 اسم، لقب و کنیه هستند و مهدی نیز از القاب حضرت است، لذا وقتی می‌خواهیم نام حجت و ولی خدا را ببریم، اخلاق به ما این اجازه را نمی‌دهد تا اسم ایشان را خطاب کنیم.

توجه امام عصر(عج) به شیعیان
استاد مرکز تخصصی مهدویت مشهد گفت: پیامبر(ص) درباره خصوصیات حضرت مهدی(عج) می‌فرمایند: «آخرین فرستاده و حجت خدا کسی است که از بین شیعیانش غایب می‌شود». اینجا این سوال پیش می‌آید که امام غائب چه نفعی برای شیعیان دارد؟
این استاد حوزه افزود: از امام صادق(ع) سوال کردند: «مردم در زمان غیبت چگونه از امام غایب بهره‌مند می‌شوند؟ آن حضرت فرمود: «همچنان که از خورشید، هنگامی که در پشت ابرهاست، بهره‌مند می گردند». حضرت سلیمان از امام صادق(ع) و آن حضرت از پدر بزرگوارش امام باقر(ع) و آن حضرت از امام زین العابدین(ع) نقل می‌کند که حضرتش فرمودند: «و ما اهل بیت پیامبر(ص) پیشوایان امّت اسلام، حجّت‌های خدا بر جهانیان، آقای اهل ایمان، پیشوای روسفیدان و سرپرست مؤمنانیم. ما امان برای اهل زمین هستیم؛ همچنان که ستارگان امان برای اهل آسمانند. ما کسانی هستیم که خدا به واسطه ما آسمان را بر فراز زمین نگه داشت و اهل زمین را از هلاکت نجات بخشیده است. به واسطه ما باران می‌بارد و رحمت خدا منتشر می‌شود و زمین برکاتش را بیرون می‌آورد و اگر نبود در هر عصر و زمانی امامی از ما اهل‌بیت در زمین، زمین اهلش را فرو می‌برد و هلاک می‌کرد».
وی گفت: در زمان شیخ مفید زنی که بارداربود از دنیا رفت اما فرزند درون شکمش هنوز زنده بود و قلبش کار می کرد. پیش شیخ مفید رفتند و از وی برای کسب تکلیف پرسیدند. شیخ فتوا دادند که مادر را با فرزند داخل شکمش دفن کنید. مدتی بعد که به محضر شیخ رفتند گفتند: «همانطور که سفارش کردید شکم زن را شکافتیم و طفل را خارج و مادر را دفن کردیم. شیخ گفت اما فتوای من این نبود. همراهان گفتند: پس از اینکه از پیش شما رفتیم شخصی از جانب شما رسید و به ما این دستور را داد».
استاد مرکز تخصصی مهدویت مشهد ادامه داد: وقتی شیخ خصوصیات فرد فرستاده را جویا شد، مطلع می‌گردد که امام عصر(عج) بوده و به اینکه فتوای اشتباه داده پی برد. لذا از فتوا دادن صرف نظر کرد تا اینکه نامه‌ای از امام عصر(عج) به شیخ مفید رسید که «شما فتوا بدهید و هر جا به مشکلی برخورد کردید من هستم و به کمک شما خواهم آمد». لذا درست است که امام در بین شیعیان نیست اما هر جا نیاز باشد به کمک شیعیان می‌روند.

انتهای پیام