بازگشت به سوی خدا، اوج عشقبازی است

به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، علیرضا آزاد، عضو هیئت علمی دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه فردوسی مشهد، شامگاه گذشته، 21 مهرماه در جلسه تفسیر کاربردی این دانشگاه که به صورت مجازی برگزار شد، با اشاره به آیات سوره لقمان، گفت: خداوند انسان را سفارش کرده در رابطه با والدین و اشاراتی به زحمات والدین می‌شود و در ادامه می‌فرماید شکرگزار من و والدین خود باش.

وی ادامه داد: شکر نسبت به پدر و مادر در واقع احسان و اطاعت نسبت به آنان است، بعد از اینکه زحمات مادر در رشد کودک بیان شده، صحبت از شکر خداوند به میان می‌آید، خداوند اشاره می‌کند که اگر مادر تو توانسته این زحمات را متحمل شود، به‌خاطر لطفی است که من کردم و این توانی است که خدا به او بخشیده است.

آزاد ادامه داد: در سوره «واقعه» هم خداوند بخشی از نعمت‌ها را برمی‌شمارد و به قدرت خدا در پیدایش آن‌ها اشاره می‌کند، ما تنها از قواعدی که خداوند در این عالم قرار داده است، استفاده می‌کنیم، اما خالق اصلی خداوند است.

وی افزود: خداوند شکر پدر و مادر را تا سرحد شکر خود بالا آورده و گویی کسی که شکر پدر و مادر را بجا نیاورد، شکر خدا را بجا نیاورده است، خود خدا که خالق است، به انسان توصیه می‌کند، آیا انسان اطاعت نمی‌کند؟ خداوند یک صورتی از آفرینندگی و خالقیت را در پدر و مادر قرار داده است، شاید به همین خاطر است که می‌گویند دعای پدر و مادر مستجاب است و ندای آنان متصل به عرش خداوندی است.

این مدرس دانشگاه گفت: علامه حسن‌زاده آملی فرمودند: «نکاح میان زوجین سایه‌ای از نکاح میان عقل و نفس است و این نکاح نیز تجلی اسماء الهی است».

خداوند وکیل پدر و مادر است

آزاد تصریح کرد: علما بسیار گفتند که رفتار نسبت به پدر و مادر نه تنها در آخرت، بلکه در همین دنیا هم برای انسان اثر داشته و جزا و پاداش دارد و به عبارتی خداوند وکالت پدر و مادر را بر عهده دارد.

وی افزود: نکته دیگر این است که خداوند با این بیان خود در سوره «لقمان» و در موضوع شکر در واقع می‌گوید که واسطه‌ها را کنار بگذارید و مرا را شکر کنید، «مصیر» به معنای شدن و محل تحول و دگرگونی و محل به پایان رساندن است و این یعنی پایان کار به‌سوی خداست، این بیان جنبه تشویق و تبشیر دارد، چه سرنوشتی زیباتر از این‌که سرنوشت انسان به خدا منتهی شود و این اوج سرور است.

عضو هیئت علمی دانشکده الهیات دانشگاه اضافه کرد: آنجا که صحبت از سرنوشت شوم است خداوند نمی‌فرماید به‌سوی من باز می‌گردید و خودش را مساوی جهنم عنوان نمی‌کند، اما در موارد دیگر بیان می‌شود که انسان به‌سوی خدا باز می‌گردد و این عاشقانه‌ترین جمله‌ای است که خداوند در زبان انسان قرار داده است که می‌فرماید «إِنّٰا لِلّٰهِ وَ إِنّٰا إِلَيْهِ رٰاجِعُونَ» این اوج عشقبازی است که به‌سوی خدا حرکت کنیم، نه اینکه تهدیدی برای انسان باشد.