حفظ سنت رمضانی شلیک توپ در هند

به گزارش ایکنا به نقل از The National News، شهر رایسن در ایالت مادیا پرادش در مرکز هند از جمله معدود شهرهای هند است که سنت شلیک توپ در هنگام افطار را همچنان حفظ کرده است.

این عمل نسبتاً در سراسر مناطق تحت سلطه مسلمانان در کشور رایج بود، اما اکنون کم‌رنگ شده است.

برای بیش از دو قرن، مسلمانان در این منطقه کوچک درست در قلب کشور به صدای متمایز توپ 200 ساله برای شروع و پایان روزه‌های خود در ماه مبارک اعتماد کرده‌اند.

این سنت توسط سیکندر بیگم (Sikandar Begum) در بوپال که اکنون بخشی از مادیا پرادش است آغاز شد. این عمل در مناطق مختلف تحت سلطه مسلمانان در کشور که در آن روزه‌داران برای دانستن زمان شروع یا پایان روزه به انفجار توپ وابسته بودند، نسبتاً رایج بود.

با گذشت زمان این سنت از بین رفت اما در رایسن، شهر کوچکی در حدود 45 کیلومتری مرکز ایالت بوپال، سنت شلیک توپ حفظ شده است.

یک هفته قبل از ماه رمضان، توپ 1.2 متری که توسط مدیران محلی نگهداری می‌شود، به کمیته مسجد شهر تحویل داده و مجوز شلیک آن به مدت یک ماه صادر می‌شود.

سپس این توپ قبل از حمل به قلعه رایزن در بالای تپه جایی که در طول ماه رمضان در آنجا مستقر است، تمیز، رنگ آمیزی و تعمیر می‌شود.

قاضی زیشان از اعضای کمیته مسلمانان منطقه به The National گفت:  مردم ساعت دارند، اما ممکن است مشغول نماز یا کارهای خانه باشند. این توپ برای آگاه کردن همه بسیار مفید است.

این توپ در سال 1956 جایگزین یک مدل بزرگتر شد تا از آسیب به قلعه تاریخی شهر جلوگیری کند. هر گلوله به حدود 250 گرم باروت نیاز دارد که بودجه آن توسط کمیته مسجد جمع‌آوری می‌شود.

یک فشفشه‌ساز با استفاده از باروت، ترقه و مواد دیگر یک گلوله توپ تولید می‌کند و به سخاوات الله، یک فروشنده چای که وظیفه شلیک توپ را بر عهده دارد، می‌دهد. خانواده او سه نسل این مسئولیت را بر عهده داشته‌اند. وی از چوب استفاده می‌کند تا گلوله توپ را از انتهای باز توپ وارد لوله کند.

سخاوت الله گفت: من در 25 سال گذشته توپ را شلیک کرده‌ام. از مسجد علامت می‌گیرم و توپ را شلیک می‌کنم. صدا را مردم ۲۴ تا ۲۵ روستا می‌شنوند، مواقعی است که ظروف خانه‌ام می‌افتد، صدای بسیار بلندی است.

وی تصریح کرد: احساس فوق‌العاده‌ای است زیرا فقط شهر ما این سنت را زنده نگه داشته است. مردم از جاهای دور می‌آیند تا شاهد آن باشند.

سخاوت الله هر روز صبح و عصر حدود 500 متر در سربالایی پیاده‌روی می‌کند تا توپ را شلیک کند. اما او مشکلی با این موضوع ندارد.

او گفت: احساس می‌کنم که برای خدمت به مردم شهر و اطراف آن انتخاب شده‌ام. این احساس خاصی دارد زیرا اکنون یک سنت خانوادگی است. پدربزرگم شروع به شلیک توپ کرد، سپس پدرم، سپس عمویم و اکنون من مسئول این وظیفه هستم. من پسرم را آموزش می‌دهم تا بتوانیم این سنت را ادامه دهیم.

در پایان ماه رمضان، توپ به بخشداری تحویل داده شده و تا رمضان آینده در خزانه دولت نگهداری می‌شود.