روز دوشنبه، سیزدهم فروردینماه، جنگندههای اف ۳۵ وابسته به نیروی هوایی ارتش اسرائیل با ورود به آسمان جولان اشغالی به وسیله شش موشک هدایتشونده ساختمان کنسولگری و محل سکونت سفیر ایران در دمشق را هدف قرار دادند.
با وجود تشدید اقدامات میدانی برای یافتن اجساد شهدای احتمالی این جنایت تا این لحظه تعداد شهدا 13 نفر و تعدادی هم زخمی اعلام شدند. در میان شهدای این حادثه نام سردار محمد زاهدی، فرمانده سپاه ایران در سوریه و لبنان، معاون ایشان سردار محمدهادی حاجیرحیمی، سردار حسین امیرالله، رئیس ستاد کل سپاه پاسداران در امور سوریه و لبنان و تنی چند از مستشاران ایرانی حاضر در سوریه به چشم میخورد.
پس از فروکش کردن فتنه داعش و تروریستهای تکفیری در خاک سوریه، ارتش رژیم صهیونیستی براساس راهبرد «هزار خنجر» حمله به محل اسکان نیروهای مقاومت، انبارها، فرودگاهها، نیروها و مستشاران نظامی ایران را در دستور کار خود قرار داد. تلآویو برای عملیاتی کردن این راهبرد براساس طرحی بلندمدت و بهصورت گام به گام دامنه حملات علیه منافع و نیروهای مقاومت را توسعه داد. پس از عملیات طوفانالاقصی و حملات یکپارچه و هدفمندمحور مقاومت علیه رژیم صهیونیستی، میزان فعالیت جوخه ترور اسرائیل در سوریه و لبنان افزایش چشمگیری پیدا کرد، اما هیچ یک از اقدامات نتوانست تا اراده ایران برای حمایت از دولت قانونی دمشق و تقویت محور مقاومت را سست کند.
ارتش و دستگاههای اطلاعاتی وابسته به رژیم صهیونیستی پیش از حمله روز دوشنبه، سیزدهم فروردین همواره پایگاهها و مراکز غیرسیاسی وابسته به نیروی قدس، اعضای محور مقاومت یا دولت سوریه را هدف قرار میدادند. با این حال به نظر میرسد مقامات اسرائیلی تصمیم گرفتند تا با حمله به مراکز دیپلماتیک وابسته به جمهوری اسلامی ایران، سطح و میدان نبرد با تهران را تغییر دهند. براساس کنوانسیون وین حمله به مراکز دیپلماتیک کشورها در حکم حمله به خاک آن واحد سیاسی محسوب میشود. این موضوع جزئی از مسائل قطعی و استثناناپذیر حقوق بینالملل است تا حدی که کشورها در هنگام جنگ نیز باید مصونیت اماکن دیپلماتیک را محترم شمرده و به آنها حمله نکنند.
رضا رحمتی، عضو هیئت علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه بوعلیسینا همدان در گفتوگو با ایکنا از همدان، ضمن محکومیت حمله به کنسولگری ایران در سوریه اظهار کرد: براساس قوانین بینالمللی حمله به یک مکان دیپلماتیک کاملاً غیرقانونی بوده و پیامهای بسیاری را در پی دارد. اسرائیل با این اقدام به همگان نشان داد که تحت فشار بینالمللی و داخلی بسیاری است بهطوری که اعراب مستقر در اسرائیل مدام جنگ غزه را محکوم میکنند و خواستار اتمام جنگ هستند.
علاوه بر این اجماع جهانی گستردهای نیز در پی محکومیت نسلکشی اسرائیل در غزه شکل گرفته بهطوری که حتی فرانسه که مدافع اصلی اسرائیل بوده اکنون خواستار اتمام این جنگ است و همین عوامل و فشارهای داخلی و اقتصادی نتانیاهو را تحت فشار قرار داده است تا با ایجاد یک وضعیت جنگی در بیرون مرزهای خود از منجلابی که برای خود ساخته رهایی یابد و دامنه جنگ را گستردهتر کرده و با معطوف شدن به یک دشمن خارجی اتحاد داخلی خود را حفظ کند.
در بین دشمنان، اسرائیل سهلالوصولترین دشمن کشور ایران است، چراکه همواره ایران بهصورت غیر مستقیم با اسرائیل درگیر شده و خواستار حذف این رژیم غاصب از صحنه روزگار بوده است. چنین پتانسیلی را هیج کشوری به جز ایران نداشته است.
اسرائیل با هدف قرار دادن کنسولگری ایران در دمشق درصدد بسیج و اتحاد نیروهای داخلی خود و همچنین همپیمانان خارجی خود علیه ایران است، چراکه اسرائیل نتوانست در جنگ غزه اقدام شاخصی را به جز کشتار مردم انجام دهد که آن هم مورد تأیید حتی برخی همپیمانان خود همچون فرانسه نبوده است. کارنامه اسرائیل در جنگ غزه، لبنان و... نشان میدهد این رژیم هیچگاه پاسدار قوانین بینالمللی نبوده است و همواره قوانین بینالمللی را زیر سؤال برده است.
نتانیاهو از هدف قرار دادن این کنسولگری درصدد درگیر کردن ایران به جنگ مستقیم و رو در رو است تا ایالت متحده و سایر همپیمانان اسرائیلی را علیه ایران متحد کند. در حال حاضر اتهامات زیادی علیه نتانیاهو مطرح است که اسرائیل بدون دستاورد بزرگ نمیتواند غزه را ترک کند و در حقیقت در طی ماههای گذشته نتانیاهو به جز نسلکشی و الزاماً جنگ نظامی و هدف قرار دادن رهبران حماس و مقاومت دستاورد دیگری نداشته است و با برجسته کردن مسئله دشمنی با ایران میخواهد ایران را بهصورت مستقیم وارد جنگ کند و جبهه ضد ایرانی را تشکیل دهد.
گرچه سفارتخانه بخشی از قلمرو خاکی هر کشور است و حمله به آن کاملاً از نظر قانونی محکوم میشود، اما تجربه و سابقه رهبران جمهوری اسلامی در مواجهه با اسرائیل نشان میدهد که هیچگاه تصمیم عجولانه و غیرمنطقی در این راستا نخواهند گرفت.
رهبران ایرانی از این زیرکی کافی برخوردار هستند که تصمیم هوشمندانه و استراتژیک در زمینه ورود به مناسبات غرب و اسرائیل انجام دهند گرچه نتانیاهو با این اقدام درصدد ورود مستقیم ایران به جنگ با اسرائیل است، اما فرماندهان نظامی ایران هیچگاه تحریک نمیشوند که بهصورت مستقیم وارد مناظره با این رژیم غصبی شوند. البته این اتفاق یک قمار است و تبعات بسیاری از آن را باید سنجید و به آن واقف بود.
در حال حاضر ایران بهصورت غیرمستقیم و بهصورت نیابتی در حال جنگ با اسرائیل است و از طریق نیروهای مقاومت در عراق، سوریه و لبنان اسرائیل را تحت فشار قرار داده و در حقیقت حمله اسرائیل به کنسولگری ایران در سوریه ابتکار عمل اسرائیل نبود بلکه پاسخ اسرائیل به اقدامات نیابتی ایران علیه این رژیم است، چراکه تاکنون میدان عملیات ایران علیه اسرائیل بسیار گسترده بوده است.
اقدام تلافیجویانه ایران علیه اسرائیل ابعاد داخلی و بینالمللی بسیاری دارد، ایران هیچگاه نباید بهصورت مستقیم وارد جنگ با این رژیم شود، چراکه اولین اقدام اسرائیل پس از ورود مستقیم ایران به جنگ، زدن تأسیسات هستهای و نظامی ایران خواهد بود، قطعاً اثر این اقدام بر اقتصاد داخلی مطلوب نخواهد بود و این نارضایتی مردم را در پی خواهد داشت.
علاوه بر این در بعد بینالمللی نیز بزرگترین برنده نبرد ایران و اسرائیل و غرب، روسیه و چین خواهند بود، چراکه با این اقدام تمرکز آمریکا از روسیه و چین برداشته خواهد شد و فقط سرگرم و درگیر جنگ با اسرائیل میشوند. بدترین انتخاب ایران ورود بیبرنامه و تلافیجویانه به جنگ با اسرائیل است.
قطعاً ایران در مواجهه با اسرائیل نباید ورود بیبرنامه و تلافیجویانه داشته باشد بدون اینکه پیامدهای داخلی و بینالمللی این جنگ را بررسی کرده باشد. بنابراین، لازم است فرماندهان ایرانی حجم بسیار گسترده مطالبه مردمی و کنترل افکار عمومی در زمینه برخورد اقدام مناسب با این حمله را از طریق حلقههای میانی همچون رسانهها کنترل کند تا حجم انتظارات بالا نرود.
اتخاذ صبر استراتژیک مهمترین اقدام ایران علیه اسرائیل باید باشد تا در فرصت مشخص اقدامی مناسب انجام دهد. علاوه بر این باید دانست که ایران از طریق گروههای نیابتی در چندین جبهه همواره در حال عملیات علیه اسرائیل است که باید این موضع را حفظ کند، چراکه هزینههای این نوع جنگ برای ایران کم و برای اسرائیل بسیار است.
رهبران ایرانی نباید در تله نتانیاهو قرار بگیرند و وارد جنگ مستقیم شوند؛ به عبارتی ایران نباید تبدیل به مهرهای برای اسرائیل شود. سازمانهای بینالمللی نیز حمله به یک مکان دیپلماتیک را باید محکوم کنند، چراکه این اقدام، اقدامی غیرقانونی است.
انتهای پیام