حجتالاسلام والمسلمین علی تقیپور، استاد دانشگاه و کارشناس مسائل تربیتی کودکان در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از گیلان، با اشاره به نقش الگویی والدین در تشویق فرزندان به نماز، اظهار کرد: برای آموزش و جذب فرزندان به نماز، روشهای گوناگونی وجود دارد که میتوان به فراخور سن و وضع روحی فرزندان آنها را به کار گرفت؛ البته نقش الگویی ارشادگران اهمیت ویژهای دارد؛ روشهای بسیار راهگشایی است که خداوند متعال در قرآن برای هدایت انسانها بارها به شکل مستقیم و غیرمستقیم بهره گرفته است.
وی افزود: مربی تربیتی باید بکوشد نمونه رفتار و کردار پسندیده خود را به طور عملی مستقیم یا غیر مستقیم در معرض دید متربی قرار دهد و بدینگونه موقعیت اجتماعی او را دگرگون کند؛ در میان الگوها نقش پدر و مادر از همه موثرتر است؛ والدین نخستین و اثرگذارترین الگوی عملی فرزندان هستند که بیشترین زمان را با آنان میگذرانند و بیشترین نقش را در شکلگیری شخصیت فرزندان دارند؛ لذا فرزندان همواره در حال همانندسازی از رفتار والدین خود هستند.
روش انگیزشی در مراحل ابتدایی نمازگزاری فرزندان
این مدرس دانشگاه با بیان اینکه والدین برای آنکه الگوی شایسته عبادی و نیکوی فرزندان باشند، باید عامل به احکام الهی همچون نماز باشند، ادامه داد: والدین باید دانش و منش تربیتی داشته باشند و در آموزش احکام و معارف نماز کوشا باشند؛ لذا روش انگیزشی در مراحل ابتدایی نمازگزاری فرزندان بسیار کارساز است؛ تشویق، تایید، پاداش و هدیه دادن از ابزارهای این روش است که والدین میتوانند در تربیت دینی و جذب فرزندانشان به نماز از آن بهره بگیرند.
حجتالاسلام تقیپور ادامه داد: در مراحل بعدی همراه با رشد جسمی و ذهنی فرزند، میتوان با خرید وسایل ویژه نماز مانند مهر، سجاده، تسبیح، لباس سفید، گرفتن جشن تکلیف با شرکت گروه همسالان و بردن آنان به پارک، سینما و مکانهای مقدس، فرزند خود را به نماز علاقهمند ساخت؛ حتی بیان خاطرههایی درباره نماز اهل بیت(ع)، عالمان دینی و بزرگان مذهبی در جذب کودکان و نوجوانان به نماز بسیار تاثیرگذار است.
عبادت دسته جمعی شوق نماز را در دل افزایش میدهد
این کارشناس مسائل تربیتی کودکان با تاکید بر اینکه بزرگسالان نیز با تشویق و قدردانی و جایزه به کارشان دلگرم میشوند، اضافه کرد: از این روش برای ترغیب فرزندانمان به سوی نماز میتوان بهره ببریم؛ برای آنکه پدر و مادر از نقش الگویی و آموزشی خود به خوبی برآیند، بهتر است به همراه فرزندان و دیگر اعضای خانواده فریضه نماز را به صورت دسته جمعی به جا آورند تا هم امکان سهلانگاری در نماز به کمترین اندازه برسد و هم فریضه دینی به شکل گروهی و منظم انجام گیرد، چراکه اگر عبادت در خانه به شکل دسته جمعی به جای آورده شود، علاوه بر اینکه شوق به نماز در دلها کاشته میشود، سبب افزایش ارتباط عاطفی و روحیه همدلی و همبستگی میان اعضای خانواده میگردد؛ در نتیجه بنیان خانواده به نیکی و مطمئن تقویت خواهد شد.
وی با تاکید بر اینکه والدین باید از رفتارهای ناخوشایند پرهیز کنند، خاطرنشان کرد: والدین برای واداشتن فرزندان به نماز، اجازه هرگونه رفتار ناخوشایند را ندارند تا سبب رنجش خاطر فرزندان نشوند و در ذهن آنها خاطره تلخی از آموزههای دینی همچون نماز پدید نیاید.