امیرحسین شریفی: حضور اسپانسر در سیما شکلی حرفه ای ندارد

امیرحسین شریفی، تهیه کننده سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرنگار ایکنا پیرامون نقش اسپانسر در برنامه‌های نمایشی و سرگرمی تلویزیون اظهار کرد: چندین سال است به دلیل مشکلاتی که سیما در حوزه امور مالی دارد، ساختار تولید فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی دستخوش تغییر شده است. منظور اینکه در برنامه‌هایی که اسپانسر آن خارج از سیماست ما اهداف و سیاست‌های سرمایه‌گذار را به‌خوبی در کارها مشاهده می‌کنیم.

وی افزود: البته این امر به خودی خود امری مذموم نیست، چون در همه جای دنیا اسپانسرها در امر تولید آثار نمایشی حضور فعال دارند، اما اینکه این حضور چگونه باید باشد، بحثی است که باید به صورت ویژه درباره آن حرف زد. برای مثال در یکی از سریال‌های نمایشی پرطرفدار، یک برند شوینده حامی مالی مجموعه می‌شود. برای همین در جای جای سریال ما تبلیغ محصولات آن کارخانه را شاهد بودیم. یا در برنامه دیگر یک اپلیکیشن حامی برنامه می‌شود و کل برنامه به نوعی تحت تاثیر تبلیغ آن برنامه قرار می‌گیرد!

این تهیه کننده ادامه داد: اگر قرار است تبلیغی صورت گیرد باید به صورت مستتر باشد، البته تبلیغ مستقیم نیز می‌تواند صورت گیرد به شرطی که در جای مورد نیاز، آن اتفاق رخ دهد. با توجه به توضیحات ارائه شده در سری جدید «پایتخت» سازمان فرهنگی رسانه‌ای اوج حامی کار بود. این سازمان چند سالی است که حامی کارهای ارزشی در سینما و تلویزیون شده و انصافاً کارهایی که حمایت کرده، حداقل به لحاظ ساختار و ظاهر جز کارهای خوب محسوب می‌شود. در این سری از پایتخت نیز به واسطه حمایت‌های اوج، موضوع داعش محور قصه قرار گرفته است.

شریفی یادآور شد: در برخی از سکانس‌ها به دلیل بار درام، کار به ویژه در قسمت‌های پایانی از شکل طنز خود خارج شد، اما معتقدم نشان دادن چنین موضوعاتی با زبان طنز می‌تواند اتفاقات خوبی را در سیما رقم بزند.

شریفی در پاسخ به این سوال که معیار برای خطوط قرمز در تلویزیون چیست؟ اظهار کرد: من هم به روشنی نتوانستم این موضوع را درک کنم، چون در برخی  قسمت‌ها ما تصویری را سانسور می‌کنیم که هیچ مشکلی ندارد، اما در جایی دیگر تصاویری را نشان می‌دهیم که حیرت تماشاگران را در پی دارد، این مسئله نشان می‌دهد ما در این حوزه، وحدت رویه و یک قانون منسجم نداریم، والا هر مدیری به خود اجازه نمی‌داد نظرات شخصی خود را به‌عنوان خطوط قرمز لحاظ کند. در چنین شرایطی پیشنهاد من این است، موضوعاتی که به عنوان خطوط قرمز مطرح هستند در قالب یک برنامه منسجم معرفی و رسانه‌ای شوند تا دیگر اظهار نظرهای شخصی ملاک سانسورها نباشد.

وی در بخش دیگری از سخنان خود پاکیزگی کلام را یکی دیگر از شروط برنامه‌سازی در تلویزیون توصیف کرد و گفت: در بسیاری از مواقع به ویژه در        برنامه‌هایی که با حضور تماشاچی برگزار می‌شود نوعی عریان‌گویی کلامی وجود دارد که باعث می‌شود دیدن و شنیدن برخی بخش‌ها، برای خانواده در حضور کودکان دشوار باشد. من این ضعف را آفتی می‌دانم که حتماً باید اصلاح شود، چون اگر قرار است خطوط قرمز مسیری برای بهتر شدن برنامه‌ها باشد به همین جهت باید در این حوزه توجه کافی صورت گیرد.

تهیه کننده فیلم دفاع مقدسی «اشک و سرما» تاکید کرد: بحثی دیگری که درباره برنامه‌های تلویزیون می‌توانم مطرح کنم به شکل تبلیغات در رسانه ملی مربوط است. در این حوزه ما یک از هم گسیختگی را شاهد هستیم، زیرا نمی‌دانیم بر چه مبنای تصمیمات پیرامون تیزر فیلم‌های سینمایی اجرا می‌شود. چون برخی فیلم‌ها 24 ساعته تبلیغ می‌شوند، حتی در یک نوبت دو بار تبلیغ روی آنتن می‌رود، اما فیلمی دیگر حتی یک بار هم فرصت تبلیغ پیدا نمی‌کند. این دو گانگی اصلاً قابل درک نیست.

وی متذکر شد: دلیل این مسئله بیشتر به همان سیاست‌های سلیقه‌ای مربوط می‌شود، چون تمام فیلم‌های سینمای ایران از وزارت ارشاد این کشور، مجوز ساخت و اکران دریافت می‌کنند، پس ما کار غریبه و غیر خودی نداریم، هرچند قبول دارم در برخی فیلم‌های ارزش انقلاب و اسلام مد نظر قرار می‌گیرد برای همین هم باید آن را به صورت ویژه مد نظر قرار داد، اما این توجه نباید به شکلی باشد که در حق دیگر فیلم های اجحافی صورت گیرد.

این تهیه کننده درباره تکرار آثار نمایشی و سرگرمی در تلویزیون اظهار کرد: آفت دیگری که چندین سال است برنامه‌های تلویزیون را با مشکل مواجه کرده، تکرار گویی است، چون وقتی یک برنامه یا سریال موفق ساخته می‌شود سیل برنامه‌های تکراری از آن کار روانه آنتن می‌شود. این مسئله از آنجا نشئت می‌گیرد که دیگران نمی‌خواهند خود پیرامون کارهای بهتر فکر و اندیشه کنند، بلکه تنها در پی این هستند با کپی کردن از کارهای پر مخاطب به نوعی اثر خود را با اسقبال بیشتر مواجه کنند.

وی در پایان درباره برنامه‌های معارفی سیما گفت: برنامه‌های معارفی زمانی می‌تواند موفق باشد که ما جریان‌سازی آن را در جامعه شاهد باشیم، خواسته‌ای که متاسفانه من آن را در تولیدات معارفی سیما نمی‌بینیم!

گفت‌وگو از داود کنشلو

انتهای پیام