بصیرت نسبت به نهضت عاشورا؛ مصداق خدمت به امام حسین(ع)

به گزارش خبرگزاری بین​المللی قرآن(ایکنا) از خوزستان، شاهین خزلی، یکی از مداح اهل‌ بیت(ع) در شهرستان خرمشهر است که از سال 66 تاکنون در حسینیه‌ها و مساجد در ایام محرم در مجالس سوگواری حضرت سیدالشهدا(ع) برای ایشان و به عشق ایشان مرثیه سرایی می​کند.

وی در پاسخ به سؤال «چگونه به امام حسین(ع) خدمت کنیم» معتقد است که خدمت به امام حسین(ع) انواع مختلفی دارد می‌تواند استقبال گرمی باشد از طرف صاحب مجلس یا کفش‌داری یا سینه‌زنی یا حتی تنظیم سیستم صوتی در یک مراسم.

این مداح اهل​بیت(ع) بر دقت نظر در خدمت​رسانی به فرهنگ عاشورا و انجام صحیح برخی آیین​ها در ماه محرم تأکید کرد و گفت: یکی از برنامه​هایی که در این ماه به وفور از طرف مردم دنبال می​شود، پخت غذای نذری و توزیع آن است. گاهی برخی از نذورات در خیابان‌ها و محلات به اسراف منجر می‌شود. از این رو کسی که می‌خواهد از این طریق اقدامی کند، باید به این موضوعات توجه کند.

خزلی استمرار خدمت به امام حسین(ع) را نکته مهمی می​داند و در این باره خاطرنشان کرد: کسانی هستند که تنها در ماه محرم نوحه ​خوانی می‌کنند و در باقی ایام و ماه​های سال اهل قرائت قرآن نیستند.

به عقیده او یک خادم امام حسین(ع) می‌تواند یک نویسنده خوب باشد، یا کسی باشد که جهت نشر اشعار و مرثیه‌های حسینی قدم بردارد یا در زمینه لحن‌گذاری اشعار حسینی کار می​کند. یک نوع خدمت می​تواند آموزش صوت و لحن و شعر و ادبیات عاشورایی است.

این مداح اهل​بیت(ع) تصریح کرد: آنچه باعث رنج و آزار مردم می‌شود نمی‌تواند مصداق خدمت به امام حسین(ع) شود. بسیاری فکر می‌کنند خدمت محدود به همین کارهاست. خوب است خدمت فرهنگی هم بکنیم مثلاً ظهر عاشورا نماز را گسترده بخوانیم.

وی خدمت به امام حسین(ع) را شناخت ایشان، با بصیرت و پیروی از ایشان در تمام امور زندگی دانست و تصریح کرد: آسیب‌هایی در برخی از فعالیت‌ها وجود دارد که کار فرهنگی می‌طلبد. فعالیت‌ها و برنامه‌های عاشورایی باید هدایت شوند و تحت نظارت قرار گیرند. با توجه به اینکه کار فرهنگی یک حرکت مستمر و طولانی‌ مدت است از این رو در مقابله با برخی آسیب‌ها باید به طور ملایم و قدم به قدم حرکت کرد.

خزلی با بیان اینکه تأثیرات خوبی از خدمت به اهل بیت(ع) در زندگی خود دیده است به نقل یکی از خاطرات خود پرداخت و گفت: یک بار به صحن الغدیر صحن امام رضا(ع) دعوت شدم. در آن وقت شیخ آصفی از نجف پس از سخنرانی از من برای مداحی دعوت کرد. آن زمان هیچ شعر و قصیده‌ای همراه نداشتم اما همه بر خواسته خود اصرار کردند.

به امام توسل کردم. لحظاتی بعد پسر نوجوانی به سمتم آمد که کیسه‌ای در دست داشت گفت این هدیه برای شما است در آن سه دیوان شعر از یکی از شعرای عربستان در آن بود. ابتدا با خود فکر کردم لهجه شعر عربستان متفاوت است همین که کتاب را گشودم قصیده‌ای به لهجه عراقی و در رابطه با امام رضا(ع) باز شد. کتاب را برداشتم و خواندم.